Λάμπα πετρελαίου.

Εκείνα τα χρόνια ηλεκτρισμός στο χωριό δεν υπήρχε. Ο φωτισμός των σπιτιών γινόταν είτε με τη λάμπα πετρελαίου, είτε με το λυχνάρι. Ήταν αντικείμενα απαραίτητα σε κάθε σπίτι. Στο φως τους διάβασαν πολλοί διαπρεπείς επιστήμονες των περασμένων γενεών. Κεντήθηκαν, πλέχτηκαν και γνέθηκαν προικιά, ειπώθηκαν ιστορίες και παραμύθια στα παιδιά.
Τη λάμπα την άναβαν μόλις σκοτείνιαζε. Το φως ήταν αμυδρό, ίσα ίσα για να φωτίζει το σπίτι. Αποτελείτο από το κύριο μέρος όπου έμπαινε το πετρέλαιο και το φιτίλι και το γυαλί που κάλυπτε το αναμμένο φιτίλι. Βασική προϋπόθεση ήταν το λαμπογιάλι να είναι πεντακάθαρο. Στην αντίθετη περίπτωση η λάμπα κάπνιζε και μαύριζε όλο το γυαλί.
''Κάτω από το φως της λάμπας τρώγαμε το φτωχικό βραδινό μας, γράφαμε τα αυριανά μαθήματα και διαβάζαμε. Η μάνα έραβε μπαλώματα στα ρούχα μας. Τα παιδιά πέφταμε πρώτα για ύπνο κι ώσπου να κοιμηθούν κι οι γονείς μας τα μάτια μας κυνηγούσαν τις σκιές που γεννούσε το φως της λάμπας πάνω στο ταβάνι και στους τοίχους. Κάποια απ' αυτές τις σκιές προλάβαινε και μας άρπαζε στην αγκαλιά της και μας κοίμιζε γλυκά, ώσπου να μας ξυπνήσουν τα κοκόρια ότι ήρθε η ώρα για το σχολειό. Στο μεταξύ το πετρέλαιο στη λάμπα είχε σωθεί και η φλόγα είχε σβήσει, μέσα στη μυρωδιά του καθαρού πετρελαίου που γέμιζε το δωμάτιο......''''
Καλή σας νύχτα.  Πηγή:Ζωή Στο Χωριό